Περιήγηση στο γυαλιστερό, ορθογώνιο σύμπαν, με μικρές στάσεις σε ό,τι ιντριγκάρει, δικαιώνει ή προκαλεί
- ΕΒΓΑΛΕ το t-shirt επί σκηνής στο τέλος της εμφάνισής της και ξαφνικά σύσσωμη η σόουμπιζ, η τηλεόραση και η υποκρισία μας θίχτηκαν για μια συναυλία την οποία δεν παρακολούθησαν καν. Η Ματούλα Ζαμάνη μας πείραξε; Ή τα κιλά της; Με τα οποία δεν «χωράει» στο παγετένιο κοστουμάκι που αντικεμεινοποιεί το γυναικείο σώμα πάνω στη σκηνή;
- «Ο ΡΟΥΒΑΣ μια ζωή γυμνός τραγουδούσε. Η Κατερίνα Λιόλιου κάθεται και ερμηνεύει με τα πόδια ανοιχτά. Ο Γιώργος Μαζωνάκης έκανε αναπάρασταση ότι έκανε την ανάγκη του. Ο καθένας δικαιούται να πει “δεν μου αρέσει”, κανένας δεν δικαιούται να κρίνει και να πει “είσαι έτσι, αλλιώς, σε κρίνω ως καλλιτέχνη ή ως άνθρωπο”», υπενθύμισε ο Δημήτρης Ουγγαρέζος.
- ΣΤΟΝ ΟΡΙΣΜΟ ο ηθοποιός Γιάννης Αϊβάζης: «Επιτυχία σημαίνει να περνάς στον δρόμο, να σου σφίγγουν το χέρι και να σε αγκαλιάζουν με αγάπη». Σόρι, αλλά αυτό σημαίνει ψηφοφόρος.
- ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΗΣ εκδοχή της επιτυχίας έδωσε κι η Δέσποινα Μοιραράκη: «Εγώ προσωπικά δεν κοιτάζω τα νούμερα τηλεθέασης. Εγώ βλέπω τη ροή του κόσμου». Εκπομπή έχει ή ΚΕΠ;
- ΚΟΝΙ ΜΕΤΑΞΑ: «Πάλι αυτό με ρωτάτε; Δε βαρεθήκατε; Εσύ πότε θα γίνεις μαμά;». Ρεπόρτερ: «Το σκέφτομαι...». Το μάθαμε κι αυτό.
- «Η ΑΝΑΓΚΗ των ανθρώπων να επικοινωνήσουν έρχεται πάντα μέσω του πόνου. Και στο θέατρο και μέσω της Τέχνης αυτό επιδιώκουμε οι άνθρωποι – το να επικοινωνήσουμε τον πόνο μας, το πώς πονάμε. Είναι ανάγκη για συμπόνια», διευκρίνισε ο Γιώργος Καραμίχος.
- ΕΝΩ μια άλλη οπτική έδωσε ο Αποστόλης Τότσικας: «Εμένα μου αρέσει όταν διαφορετικές προσωπικότητες ερχόμαστε σ’ ένα σετ, γιατί στο τέλος είμαστε όλοι κάτι μικρά παιδιά. Είτε είναι 8 είτε 108, είναι όλοι μέσα τους παιδιά. Εγώ αυτό προσπαθώ να τους βγάλω. Γιατί δεν πιστεύω στο επώδυνο της Τέχνης μας».