Το Ισραήλ δρα χωρίς να υπακούει σε κελεύσματα ανωτέρων (ΗΠΑ) όταν αντιλαμβάνεται (και ορθώς) ότι αυτοί τελούν σε σύγχυση. Η κορύφωση των επιθέσεών του στη Γάζα εναντίον μαχητών της Χαμάς και αμάχων Παλαιστινίων, με σκοπό «να εκκαθαρίσουν» τη Λωρίδα, συμπίπτει με τη διαπίστωση ότι ο Μπάιντεν εμφανίστηκε αρκετές φορές σε κατάσταση μη συμβατή με το αξίωμά του. Απώλεια κατεύθυνσης, μπέρδεμα ονομάτων και φυσιογνωμιών, «χασίματα» δευτερολέπτων, αδυναμία συγκέντρωσης και πειστικής παρουσίας στην τηλεοπτική αναμέτρηση με τον αντίπαλό του, όλα συνηγορούσαν σε εξελίξεις εσωτερικές που θα μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον της ευρύτερης διοίκησης των ΗΠΑ. Δεν θα υπήρχε χρόνος για ενασχόληση με «συμμάζεμα συμμάχων», ακόμα και αν αυτοί διαπράττουν ακρότητες. Ο έμπειρος Νετανιάχου δεν χρειαζόταν πολύ χρόνο να καταλάβει τι γίνεται και να πράξει ανάλογα. Η νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις εκλογές αλλάζει τα πράγματα. Οσο «κοντά» και αν είναι οι δύο ηγέτες, πάνω απ’ όλα ο νέος Πρόεδρος βάζει την επικράτηση των θέσεών του: τέλος πολέμου «αύριο» σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή. Η δομική θέση των Ρεπουμπλικανών και του Τραμπ για μη ανάμειξη σε πολέμους στο εξωτερικό θα πρέπει να πιστοποιηθεί άμεσα. Και αυτό θα είναι το «διαβατήριο» για την περαιτέρω ισχυροποίηση (και σε επίπεδο αξιοπιστίας) της νέας αμερικανικής διοίκησης.