- ΣΤΟΥΣ Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι θα πάει ο Γιώργος Καπουτζίδης. Ως θεατής. Αλλά και πάλι, να μια πρόταση δεν περίμενα να γράψω ποτέ...

- «ΕΙΜΑΙ ένας άνθρωπος που τον φοβάμαι πολύ τον χρόνο», εξομολογήθηκε η Ναταλία Γερμανού. «Τον φοβάμαι. Γιατί δεν κατάφερα, δεν αξιώθηκα ποτέ στη ζωή μου να κάνω μια σχέση, αυτό που λένε “μακροχρόνια”, χωρίς να κουραστώ, χωρίς να κουράσω – το δίνω και στους άλλους, ή βαριόμουν εγώ ή βαριόταν ο άλλος. Αλλά πάντως ο χρόνος με νικούσε. Η φθορά με κέρδιζε πάντα».

- ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΕΝΗ η παρουσιάστρια του ριάλιτι, Κατερίνα Καραβάτου, δήλωσε: «Περνάμε πολύ καλά στο “Power of love” κι αυτό βγαίνει και προς τα έξω!». Μπα, δεν βγαίνει.

- ΠΑΡΕΜΠΙΠΤΟΝΤΩΣ, γιατί επιμένουμε να μπερδεύουμε ως έννοιες το power of love και το power in love; Αλλο η αγάπη κι άλλο τα παιχνίδια ισχύος.

- ΘΕΩΡΕΙ το παιδικό θέατρο την πιο ενδιαφέρουσα πτυχή της δουλειά του. «Από πάρα πολλές απόψεις», τονίζει ο Γιώργος Γεροντιδάκης. «Το παιδικό θέατρο μου έχει χαρίσει μια από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές που έχω ζήσει σ’ αυτή τη δουλειά. Σε μια παράσταση που δεν πήγε καθόλου καλά... Σ’ ένα έργο για τον αυτισμό, έκανα τον πατέρα ενός παιδιού με ιδιαιτερότητα. Ημασταν σ’ ένα θέατρο με 800 θέσεις και ήταν από κάτω 20 άτομα – καταλαβαίνεις τι κρύο πράγμα είναι αυτό. Κι όταν τελείωσε η παράσταση, ένα παιδί που είχε αυτισμό από κάτω ήρθε και αγκάλιασε το παιδί που έκανε αυτόν τον ρόλο και εμένα. Αυτή η αγκαλιά λοιπόν, ήταν σαν να ήταν γεμάτο το θέατρο. Λέω “σήμερα πληρώθηκα”».

- ΕΝΑ παράθυρο στη δική του ευαισθησία άνοιξε και ο Μιχάλης Σαράντης. «Ιδιως από τότε που έγινα μπαμπάς, κατάλαβα ότι το αποτύπωμά μου στον κόσμο πρέπει κάπως να είναι πιο συγκεκριμένο», εξήγησε ο ηθοποιός. «Μετά την κόρη μου ούτως ή άλλως μετακινήθηκα. Προς το ότι δεν είμαι το τέλος του κόσμου. Ούτε το κέντρο, ούτε το τέλος του. Εκ των πραγμάτων σκέφτομαι πια λιγότερο για μένα και περισσότερο για την κόρη μου και κατ’ επέκταση για τους άλλους. Δεν παίρνω τόσο πολύ στα σοβαρά τον εαυτό μου, έχω μεγαλύτερη έγνοια το αποτύπωμα που αφήνω».