- «ΕΓΩ ταξιδεύω, δεν είμαι τουρίστρια. Οταν ταξιδεύεις, φωτογραφίζεις αυτά που βλέπεις, όχι τον εαυτό σου». Αναμένεται η Α’ Εθνοσυνέλευση των ινφλουένσερ με θέμα τον εξορκισμό της Εύης Αδάμ.

- ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΑΝ ολόκληρα κυβικά πνευματικής ακαμψίας, τόνοι διακωμώδησης, λαϊκοί θρύλοι, παραδόσεις κι ο Μάρκος Σεφερλής, για να μετεγγραφούν κάποια στερεότυπα στο συλλογικό RNA μας και να έρθει μια μέρα που θα ρωτούσαν τον Δημήτρη Αλεξανδρή «Ποιος είναι ο μεγαλύτερος θαυμαστής σου;» κι εκείνος θα απαντούσε: «Η πεθερά μου». Ε, όχι.

- «ΤΙ ΑΠΑΝΤΑ η Μαρία Ιωαννίδου - σε όλους - όσοι - την έχουν χαρακτηρίσει - ούφο». Αυτό δεν είναι πάσα για βιντεάκι στο «Happy Day», είναι λατρεία.

- «ΤΟ ΧΟΜΠΙ όλων να ασχολούνται με το τι κάνουν οι άλλοι ή να λένε βαρύγδουπα πράγματα με μια αρνητίλα περιρρέουσα, δεν είναι σημείο των καιρών, είναι σημείο των ανθρώπων, που προφανώς δεν είναι καλά οι ίδιοι», λέει η Ελενα Χριστοπούλου. «Στο βάθος το ζηλεύουμε αυτό που ρεζιλεύουμε», λέει το τραγούδι.

- «ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ, διαλογισμό... Ο,τι μπορώ κάνω. Ολα με βοηθούν, ακόμα και τα τσιτάτα στο Instagram καμιά φορά τα βράδια...Ολοι προσπαθούμε να ζήσουμε λίγο καλύτερα αυτή τη ζωή. Και πολλές φορές μπροστά στη ζωή όλοι παραλύουμε, γιατί δεν έχουμε κανένα εργαλείο. Γιατί η ζωή είναι απρόβλεπτη, μας φέρνει συνέχεια σε επαφή με εμάς και το προς τα πού πρέπει να μετακινηθούμε, που πάντα είναι άγνωστο. Προσπαθούμε να εξοπλιζόμαστε και πάντα είμαστε ανέτοιμοι. Με αυτή την αποδοχή προχωράμε». Απέχει από τη μοιρολατρία η Νάντια Κοντογεώργη και το αποδεικνύει:

- «ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ», λέει η ηθοποιός, «είτε στο σινεμά, στο θέατρο, είτε σε μια έκθεση, ακόμα και σε μια σειρά στην τηλεόραση, για μένα είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν το φως και η λύτρωση. Αυτό είναι Τέχνη. Οχι μόνο να αναπαράγει το τραύμα. Να το αναπαραγάγει, να το δούμε όλοι, να το δούμε καθαρά, για να κινητοποιηθούμε και να το βγάλουμε στο φως. Αλλά το θέμα είναι να βγει... στο φως».