Ο Ματ Ντίλον συζητά με τον συντονιστή της συνέντευξης τύπου Γιώργο Κρασσακόπουλο

Ο Ματ Ντίλον απαντά στις ερωτήσεις μας

Ο Ντίλον συνεργάστηκε με εμβληματικούς σκηνοθέτες σε ταινίες που έγραψαν ιστορία. Μεταξύ άλλων, στα θρυλικά «O αταίριαστος» και «Επαναστάτες χωρίς αύριο» του Φράνσις Φορντ Κόπολα, «Drugstore Cowboy» του Γκας Βαν Σαντ, «Crash» του Πολ Χάγκις (υποψηφιότητα για Όσκαρ Β΄ Ανδρικού Ρόλου και Χρυσή Σφαίρα), «Factotum» του Μπεντ Χάμερ, όπου υποδύεται το alter ego του Τσαρλς Μπουκόφσκι, «Το σπίτι που έχτισε ο Τζακ» του Λαρς φον Τρίερ και «Asteroid City» του Γουές Άντερσον, ενώ συνεργάστηκε και με τον «δικό μας» Γιώργο Λάνθιμο, στη μικρού μήκους ταινία «Nimic».

Το 2022, ο Ματ Ντίλον βρέθηκε στην Ελλάδα, στο Πήλιο, για τα γυρίσματα της ταινίας «Haunted Heart» του Φερνάντο Τρουέμπα. Είχε ταξιδέψει και στη Θεσσαλονίκη, όπου ξεναγήθηκε στον κινηματογράφο «Ολύμπιον», και υποσχέθηκε ότι θα επιστρέψει σε μία από τις επόμενες διοργανώσεις.

Με την Αναμαρία Βαρτολομέι ως Μάρλον Μπράντο

Και επέστρεψε. Χτες το βράδυ, εμφανίστηκε καταχειροκροτούμενος για να παρουσιάσει την ταινία της Ζεσικά Παλούντ «Την έλεγαν Μαρία» (Being Maria, 2024), η οποία ακολουθεί τη βασανισμένη  ζωή της Μαρία Σνάιντερ, την ηθοποιού που, εξαιτίας της σοκαριστικής, ανεξίτηλης σεξουαλικής και σοκαριστικά βίαιης «σκηνής με το βούτυρο», στην ταινία του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι “Το τελευταίο τανγκό στο Παρίσι” (για την οποία ούτε ο σκηνοθέτης ούτε ο συμπρωταγωνιστής της, Μάρλον Μπράντο, την είχαν προειδοποιήσει) κατηγορήθηκε, χλευάστηκε και αφέθηκε σε έναν σταδιακό κατήφορο, από τον οποίο δεν συνήλθε ποτέ.

Σκηνή από την ταινία Την έλεγαν Μαρία

«Ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που έχω κάνει ποτέ», είπε στο κοινό του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης που τον καταχειροκρότησε στην παρουσίαση της ταινίας στο «Ολύμπιον». Ο Ντίλον υποδύεται ιδιαίτερα πειστικά τον Μάρλον Μπράντο, ένα ακόμα από τα νεανικά του είδωλα, ενώ η εκπληκτική Αναμαρία Βαρτολομέι ερμηνεύει υπέροχα τη Μαρία.

Στη  συνέντευξη τύπου που μας παραχωρησε, ο Ματ Ντίλον, ο οποίος επίσης ασχολείται επιτυχημένα με τη ζωγραφική και το κολάζ, ενώ συλλέγει με πάθος δίσκους λάτιν και τζαζ μουσικής, ήταν απολαυστικός. Ζεστός, ανοιχτός, ειλικρινής και ιδιαίτερα επικοινωνιακός, δήλωσε πολύ χαρούμενος που βρέθηκε και πάλι στη χώρα μας.

«Αυτή δεν είναι μια φεμινιστική ιστορία», μας είπε για την ταινία «Την έλεγαν Μαρία». «Είναι μια ιστορία για ένα ανθρώπινο πλάσμα. Και είναι μια ιστορία ειλικρινής. Το βιβλίο στο οποίο βασίστηκε γράφτηκε από την ανιψιά της Μαρία Σνάιντερ, η οποία έδωσε φωνή στη Μαρία, που δεν ζει πια, σχετικά με την τραυματική εμπειρία της στο “Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι”, αλλά όχι μόνο. Για μένα είναι λάθος να απλοποιούμε τα πράγματα. Υπάρχουν  τόσα πολλά στοιχεία να λάβει κανείς υπόψιν σε αυτή την ιστορία. Η ζωή της Μαρία Σνάιντερ ήταν ήδη πολύ μπερδεμένη, το οικογενειακό της περιβάλλον τρομερά ασταθές. Βέβαια, η κατάσταση στην σκηνή εκείνη ήταν το χειρότερο σενάριο που μπορούσε να της συμβεί. Για μένα “Το τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι” είναι μια φανταστική, κορυφαία ταινία, ένα από τα πιο αγαπημένα μου φιλμ. Αλλά πρέπει να σας πως η μόνη σκηνή που δεν μου άρεσε ποτέ, ήταν “εκείνη” η σκηνή. Πάντα μου φαινόταν εκτός τόπου, με κάποιον τρόπο. Ναι, το “Τελευταίο Ταγκό στο Παρίσι” είναι αριστούργημα, αλλά η άποψη της Μαρία, η δική της εκδοχή για το πώς το βίωσε, είναι εξίσου σημαντική και είμαι περήφανος που συμμετείχα στο να ακουστεί».

Ματ Ντίλον και Γιώργος Κρασσακόπουλος

Τι πιστεύει για τη στάση των Μπράντο και Μπερτολούτσι στη συγκεκριμένη ταινία; «Ο Μπράντο με επηρέασε βαθιά», απαντά ο Ματ Ντίλον. «Για μένα, ανήκε στην τριάδα που άλλαξε το σινεμά, μαζί με τον Τζέιμς Ντιν και τον Μοντγκόμερι Κλιφτ. Τον θαύμαζα και τον θαυμάζω. Θυμάμαι ότι κανείς ηθοποιός δεν ήθελε να συγκρίνεται μαζί του-ήταν τρομακτικό!  Θα τον ευγνωμονώ για πάντα. Άλλαξε την εικόνα του “Αμερικανού Άντρα”: ο Μάρλον δεν ήταν Τζον Γουέιν. Και στο “Τελευταίο Τανγκό” ήταν καταπληκτικός. Και ο σκηνοθέτης Μπερτολούτσι έκανε εκπληκτική δουλειά. Όσον αφορά τη Μαρία, (η οποία επίσης παίζει θαυμάσια και της αξίζει να το θυμόμαστε αυτό), πιστεύω ότι τους ενδιέφερε βασικά να κάνουν τέχνη και να ωθήσουν τα πράγματα με συγκεκριμένο τρόπο ώστε να το πετύχουν. Ο Μπερτολούτσι δεν ήταν σαδιστής και όλη αυτή η ιστορία που ακολούθησε τον τραυμάτισε και εκείνον.  Αλλά έκαναν λάθος. Σύμφωνοι, κάποιες φορές μπορεί ο σκηνοθέτης ή ο συμπρωταγωνιστής κάποιου μπορεί να μην του πει τι θα συμβεί ακριβώς στη σκηνή. Συμβαίνει και είμαι οκ με αυτό. Αλλά για μια τέτοιου είδους σκηνή, όχι, δεν είναι καθόλου σωστό. Το “Την έλεγαν Μαρία” με συγκίνησε βαθιά. Ταυτίζομαι μαζί της. Ξέρω πώς είναι να είσαι νέος, να μην ξέρεις πώς να βάλεις τα όριά σου. Η ιστορία της με συγκίνησε πολύ, όπως και η ερμηνεία της Άναμαρία, που την υποδύθηκε υπέροχα. Όμως, δεν είναι μια ιστορία εκδίκησης».

Λόγω του ευαίσθητου θέματος αλλά και του γεγονότος ότι υποδύεται το μεγαλύτερο, ίσως, είδωλό του, ο Ματ Ντίλον παραδέχεται ότι ένιωσε άγχος:  «Δεν μπορούσα να αντισταθώ, μου άρεσε πολύ το σενάριο, ήταν δίκαιο. Μετά, βέβαια, έβριζα τον εαυτό μου! Ήταν πολύ δύσκολο να το κάνω και όταν μου είπαν ότι η ταινία θα πάει στις Κάνες έλεγα “ωχ, πώς θα ξεφύγω από αυτό”! Βέβαια, πάντα έπαιρνα ρίσκα- αυτό ακριβώς θαύμαζα και στον Μπράντο. Και το “Με έλεγαν Μαρία” ήταν ένα ακόμα ρίσκο για μένα».

Στην εικαστική μικρού μήκους  Interfears του Γέσπερ Γιουστ

Ο Ντίλον βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη για δύο ακόμα λόγους:  καταρχάς, θα βραβευτεί με τον τιμητικό Χρυσό Αλέξανδρο του Φεστιβάλ , στην προβολή της ταινίας «Πόλη των φαντασμάτων» (City of Ghosts, 2002), η οποία σηματοδότησε το ντεμπούτο του ως σκηνοθέτη και σεναριογράφου. Επίσης, πρωταγωνιστεί στην εντυπωσιακή μικρού μήκους ταινία “Interfears” (2023) του Γέσπερ Γιουστ, μια ευρηματική χαρτογράφηση του μυαλού ενός ηθοποιού, η προβάλλεται στο MOMus-Πειραματικό Κέντρο Τεχνών (Αποθήκη Β1-Λιμάνι Θεσσαλονίκης), στο πλαίσιο του αφιερώματος του 65ου ΦΚΘ στον Δανό καλλιτέχνη. Για την εικαστική αυτή ταινία, ο Ντίλον βρέθηκε εγκλωβισμένος σε ένα είδος αξονικού τομογράφου, κάτι που δεν του ήταν τόσο ευχάριστο, καθώς πάσχει από...κλειστοφοβία! “Η ιδέα να ερευνήσουμε τη δραστηριότητα του μυαλού μου την ώρα που παίζω μου φάνηκε ενδιαφέρουσα”, παραδέχεται. «Ήταν μια εμπειρία πρωτόγνωρη και χάρηκα πολύ που το έκανα. Επίσης, ο γιατρος που ήταν εκεί και με παρακολουθούσε, μου είπε: “Έχετε ένα πολύ υγιές μυαλό”. “Έξυπνο, δηλαδή;” τον ρωτάω. “Σας είπα, υγιές!” Ίσως παρακολουθούσε το λάθος μυαλό», καταλήγει γελώντας.

Μας είπε, όμως, και άλλα, εξίσου ενδιαφέροντα:

Για τις ερωτικές σκηνές στο σινεμά και για το νέο επάγγελμα του «Συντονιστή Οικειότητας»: «Έχω κάνει πολλές ερωτικές και σεξουαλικές σκηνές. Ποτέ δεν ήταν εύκολο. Επίσης, όμως, δεν είχα ποτέ συντονιστή οικειότητας (σσ. οι άνθρωποι που φροντίζουν να μην νιώθουν άβολα οι ηθοποιοί στη διάρκεια αυτών των σκηνών). Για πρώτη φορά, είχαμε στο “Την έλεγαν Μαρία”. Βέβαια, οι σκηνοθέτες συχνά το αισθάνονται σαν αστυνόμευση. Δεν θέλεις κάποιον να σου λέει συνεχώς πώς πρέπει να τα κάνεις όλα- στο τέλος θα μας φοράνε πανοπλία στις ερωτικές σκηνές! Ο ρόλος του συντονιστή οικειότητας είναι να σου ανοίγει περισσότερες πιθανότητες και δυνατότητες. Και, φυσικά, να φροντίζει τους φόβους των ηθοποιών-αν και αυτό θέλει προσοχή, γιατί δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τους ίδιους φόβους».

Για την υποκριτική: «Για μένα ανέκαθεν μετρούσαν δύο πράγματα: η ευαλωτότητα και ο αυθορμητισμός.  Δεν νομίζω να υπήρξε ταινία στην οποία να μην ένιωσα ευάλωτος. Όμως, για να είσαι ηθοποιός, πρέπει να είσαι ευαίσθητος».

 Για τις αμερικανικές εκλογές: «Ψήφισα πριν έρθω στη Θεσσαλονίκη! Την Κάμαλα Χάρις. Είναι η καλύτερη για μένα».

Για τον Γιώργο Λάνθιμο: «Πριν κάνουμε το “Nimic” είχα δει τον “Αστακό” και την “Ευνοούμενη”. Είναι θαυμάσιος δημιουργός, από τις λίγες μοναδικές, ξεχωριστές φωνές του σινεμά στον κόσμο. Είναι σπουδαίο να δουλεύεις με έναν σκηνοθέτη που έχει φωνή. Και η Δάφνη Πατακιά που συμμετείχε ήταν σπουδαία! Σίγουρα, το “Nimic” ήταν ασυνήθιστη ταινία. Σε μια σκηνή έπρεπε να φάω ένα αυγό. Ε, τη γυρίσαμε αρκετές φορές και έφαγα...24 αυγά! Ο Γιώργος ξέρει τι θέλει. Εγώ δεν ήξερα (γελάει), αν και, κάποιες φορές, το έπιανα το νόημα! Ένιωθα, όμως, πόσο ενδιαφέρον φιλμ είναι. Και, εννοείται ότι θα ήθελα να δουλέψω μαζί του ξανά. Ο Λάνθιμος είναι φανταστικός!»

Η ταινία «Την έλεγαν Μαρία» θα βγει στις αίθουσες από τη Rosebud.