Ο Πειραιάς, εδώ και 200 χρόνια, συνδέθηκε και ακόμα συνδέεται στενά με τη ναυτιλία. Δεκάδες σημαντικές ναυτιλιακές εταιρείες όλων των μεγεθών συμβάλλουν στην οικονομία του Πειραιά και ευρύτερα της Ελλάδας με πολλούς τρόπους, όπως με εργαζομένους σε γραφεία, νομικούς, ναυλομεσίτες κ.λπ.
Ο Πειραιάς, ως το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, αποτελεί τον γεωγραφικό πυρήνα της ελληνικής και της ελληνόκτητης ναυτιλίας όπου αναπτύσσονται οι δραστηριότητες των ναυτιλιακών φορέων και των άμεσα συνδεδεμένων κλάδων της οικονομίας. Οικονομία και ναυτιλία είναι, διαχρονικά, άρρηκτα συνδεδεμένες «έννοιες», με τη συνεισφορά της ναυτιλίας στο ΑΕΠ να παραμένει, παραδόξως, στην «αθέατη πλευρά» του οικονομικού γίγνεσθαι αυτής της χώρας. Οπως στην «αθέατη πλευρά» παραμένει και η δυναμική των ναυτιλιακών επιχειρήσεων που εδρεύουν στην Ελλάδα, με χαρακτηριστικά πολυεθνικών επιχειρήσεων, δεδομένου ότι διαθέτουν παραρτήματα σε άλλα σημαντικά ναυτιλιακά κέντρα ανά τον κόσμο, πέρα από τον Πειραιά, στα οποία απασχολείται συνολικά ένας εξαιρετικά μεγάλος αριθμός εργαζομένων.
Υπολογίζεται πως σήμερα στον Πειραιά υπάρχουν περίπου 650 ναυτιλιακά γραφεία, ενώ υπάρχουν περίπου άλλες 800 εταιρείες, νομικά γραφεία, τροφοδότες, ναυπηγοεπισκευαστές, ναυλομεσίτες, νηογνώμονες, που έχουν σχέση με τη ναυτιλία γύρω τους. Το αυξημένο ενδιαφέρον νέων επενδύσεων στον Πειραιά οφείλεται, σε σημαντικό βαθμό, στη δυναμική της ελληνικής ναυτιλίας και στο επιβλητικό μέγεθος του ελληνόκτητου στόλου, ο οποίος ελέγχει τα περισσότερα πλοία (5.520), και διαθέτει τη μεγαλύτερη χωρητικότητα μεταφοράς φορτίου παγκοσμίως, σχεδόν το 21% του παγκόσμιου στόλου και το 52% του ευρωπαϊκού σε dwt. Η Ελλάδα, κατέχοντας την πρώτη θέση στην εμπορική ναυτιλία παγκοσμίως, προσελκύει ναυπηγεία, κατασκευαστές ναυτιλιακού εξοπλισμού, επενδυτές και άλλες ναυτιλιακές υπηρεσίες, με απώτερο στόχο την ανάπτυξη.
Η ελληνική ναυτιλία είναι ταυτόσημη με τα πλοία, αλλά κυρίως είναι οι άνθρωποι που τα διαχειρίζονται - και στη στεριά και στη θάλασσα. Είναι οι άνθρωποι που κατασκευάζουν πλοία, δημιουργούν και διοικούν εμπορικούς στόλους στη στεριά και οι άνθρωποι που τα ταξιδεύουν στις θάλασσες. Χωρίς τους εργαζομένους δεν θα υπήρχαν η κατασκευή, οι τεχνολογίες, οι σχεδιασμοί, η διοίκηση των εμπορικών στόλων και ουσιαστικά δεν θα γίνονταν οι θαλάσσιες μεταφορές. Εχουμε κάθε λόγο, ως χώρα με μακραίωνη ναυτική παράδοση, να διαφυλάξουμε ως κόρην οφθαλμού τη ναυτιλία μας και το έμψυχο δυναμικό της, καλλιεργώντας, παράλληλα, τη ναυτική συνείδηση, ώστε να μη χαθεί η τεχνογνωσία, αλλά και να καταστήσουμε γνωστή στο ευρύ κοινό τη συμβολή της στο οικονομικό γίγνεσθαι της χώρας και της δύναμης που εκπέμπει.
Η ναυτιλία μας, είτε είναι η ποντοπόρος με τα φορτηγά πλοία όλων των τύπων, είτε τα ακτοπλοϊκά μας πλοία, είτε τα κρουαζιερόπλοια και τα μεγάλα yacht, αλλά και τα ναυτιλιακά γραφεία, πάντα θα χρειάζεται ένα καλά καταρτισμένο έμψυχο δυναμικό το οποίο πρέπει, στη διαδρομή του χρόνου, να ανανεώνεται. Σήμερα, το πρόβλημα της έλλειψης στελεχών έχει ενταθεί. Κάθε χρόνο περίπου 1.000 Ελληνες ναυτικοί συνταξιοδοτούνται. Με βάση τα τελευταία στοιχεία, ο ελληνικός εφοπλισμός έχει υπό παραγγελία 500 νέα πλοία τα οποία θα χρειαστεί να στελεχωθούν αύριο από Ελληνες αξιωματικούς. Που δυστυχώς δεν υπάρχουν…